“Zus is ziek. Zo ziek dat ze al haar mooie haar verliest. Soms is ze boos. Zo boos dat ze haar pop keihard door de kamer gooit. En ze huilt af en toe. Zelfs de lieve, zachte woordjes van mama kunnen haar dan niet troosten. De laatste tijd is ze moe. Zo moe dat ze niet meer kan lopen. Maar ze is ook weleens blij. Zo blij dat ze naar het land van Sneeuwwitje mag… Broer piekert. Hij wil zus helpen, maar hoe? Er dansen ideeën genoeg door zijn hoofd. Mama zegt dat het niks uithaalt. Maar broer weet wel beter…”